اگر ذره ای به گیاه خواری علاقه می داشتم محال بود به گوشت خواری ادامه بدم، واقعا ما آداما چقدر خود خواهیم ، حیوون بدبخت و می کشیم که گشنه نمونیم، چقدر حق بجانب، خب دیگه بالاخره اشرف مخلوقاتیم ، خدا گفته دیگه دلیلشم ایناها : هم توی تورات هست هم توی قرآن گفته خدا ما رو نمایندش کرده روی زمین ، این نعمت ها رو هم برای ما فراهم کرد و گفت بخورید و بیاشامید اما اصراف نکنید، خب دیگه خدا گفته و دینم تایید کرده و حتی حدیث های متعددی هم از امامان عزیز شیعه باقی مونده ، دیگه وقتی این بزرگان اجازه رو دادن ، واقعا ما چه کاره ایم ، اما وقتی کمی از دین دور می شی و بوجود انسانی خویشتن مراجعه می کنی ، حتی نمی تونی به این موضوع فکر کنی که تو حقت از اون حیوون بدبخت بیشتره ،اون وقته که تحمل کشتن حتی یک گنجشک رو نداری یا زمانیکه استخوان سینه ی یک مرغ رو می شکونن از شکستن وجود اون ،دردت میگیره ، احساس یدی بهت دس می ده و خوردن اون حیوون بدبخت برات سخت میشه ، حیف که علاقه ای به گیاه ندارم، حیف!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر