Pass: jamesonline.info
۱۳۸۷ بهمن ۱۱, جمعه
۱۳۸۷ بهمن ۹, چهارشنبه
۱۳۸۷ بهمن ۴, جمعه
توهمات دایی جان ناپلئونی
احتمالا روزی که ایرج پزشک زاد شروع به نوشتن دایی جان ناپلئون کرد ، خودش هم باورش نمی شد بازتابی این گونه بیابد و اینقدر زیبا جامعه ی ایران را به تصویر بکشد، بنده هم متاثر از همین پدیده ی ایرانی بعد از هر اتفاق ناگوار ، هزار فکر منفی و مخرب در ذهنم جابجا می شود، توهماتی همانند دستگیری توسط نیرو های امنیه ، بازداشت ، شکنجه ، اوین ، گوهردشت، اعتراف تلویزیونی ، حکم سنگین و ...، و هر چه می شود کار را کار امنیت چی های ولایت مطلقه می دانم ، قطع شدن اینترنت ، تهدیدات بلاگی ، ترس از ایندکس، وی پی ان و مسایل دیگر ، و جالب اینجاست که کسی نمی گوید که اخه تو که هستی و یا چه کرده ای که مورد خشم این نامردمان قرار بگیری!!!
۱۳۸۷ دی ۳۰, دوشنبه
مرکز یادبود لینکلن
مرکز یاد بود لینکلن به احترام شانزدهمین رییس جمهور ایالات متحده ساخته شد، این مرکز یک مکان ملیست و در واشینگتن دی سی قرار گرفته، معماری آن توسط Henry Bacon صورت گرفته و طراحی مجسمه این بنا بدست Daniel Chester French خلق شده همچنین نگار گری و نقاشی های دیواری این بنا توسط Jules Guerin انجام شده. این ساختمان بسبک معبد یونانیان ساخته شده و بزرگترین مجسمه ی لینکلن را به همراه دو کتیبه از معروفترین سخنرانی او در خود جای داده،.
در مرکز یادبود لینکلن سخنرانی های معروفی ایراد شده همانند سخنرانی دکتر مارتین لوتر کینگ "I Have a Dream" که در 28 اگوست 1963 ایراد کرد، مدیریت بنای آبراهام لینکلن توسط National Park Service و همچنین زیر نظر National Mall and Memorial Parks صورت می گیرد ، در مارچ 1867 کنگره تصمیم به ساخت بنایی برای یادبود لینکلن می کند اما این اتفاق سالهای بد بو قوع می پیوندد و در 9 فوریه 1911 کنگره بصورت رسمی ساخت بنای یادبود برای آبراهام لینکلن را تصویب می کند بنابراین در روز تولد لینکلن 12 فوریه 1914 اولین سنگ در مکان یادبود او گذاشته می شود.
چندی بعد بنای یادبود توسط رییس جمهور پیشین و رییس دستگاه عدالت William Howard Taft در 30 می 1922 در مراسم تشریفاتی با حضور تنها پسر آبراهام Robert Todd Lincoln وقف شد،برای ساخت مجسمه ی لینکلن از سنگ مرمر Georgian استفاده شد، سنگ هایی که از شهر Tate, Georgia استخراج شده، در سال 1923 طراح این بنا Henry Bacon مدال طلای American Institute of Architects از آن خود کرد و به بزرگترین افتخار کاریش دست یافت.
اوباماییزم “قسمت دوم”
مدتی قبل مطلبی در رابطه با مهمانسرای بلر ترجمه کردم و توضیح دادم که اینجا مکانی خواهد بود که اوباما قبل از راهیابی به کاخ سفید و در دست گرفتن قدرت چند روزی را در آن سر خواهد،اوباما در یک سفر تشریفاتی در روز شنبه با قطاری که “اوباما اکسپرس” نام گرفته از فیلادلفیا شهری که در قرن ۱۸ میلادی از دست انگلیس ها درآمد و اعلامیه استقلال درآن منتشر شد در میان استقبال شدید مردم عازم واشینگتن شد،در سال ۱۸۶۱ پدر بزرگوارم آبراهام لینکلن دقیقا از همین مسیر وارد واشینگتن شده بود، سوم نوامبر ۲۰۰۸ همگان به این نتیجه رسیدند که با انتخاب اوباما رویای آبراهام و مارتین لوتر کینگ به واقعیت تبدیل شده،نکته ی جالب در اینست که اوباما از ایالتی می آید که ۱۵۰ سال پیش زادگاه آبراهام می بود برای من جای خوشحالیست که اوباما برای خود الگویی اینچنین انتخاب کرده است در حال حاضر که مشغول نگارش این پست هستم رییس جمهور منتخب این سرزمین در مهمانخانه بلر ساکن شده تا در ۲۰ جانویه ۲۰۰۹ بطور رسمی قدرت را در دست بگیرد،اما انتخاب او شور و شوق عجیبی را در بین مردم آمریکا بوجود آورده از چند روز قبل جمعیت زیادی وارد شهر واشینگتن شده بطوریکه کمتر هتلی در این شهر هست که اتاق خالی داشته باشد، قرار هست امروز جمعیتی بالغ بر یک میلیون نفر یا بیشتر، در یک کنسرت رایگان در کنار بنای یادبود لینکلن در واشنگتن حضور پیدا کنند، اوباما و همسرش میشل، در نظر دارند در این کنسرت که “همه یکی هستیم” نامگذاری شده است، و چهره هائی سرشناس از جمله بیانسه، بونو، بروس اسپرینگستین، استیو واندر،جان بن جاوی، تام هنکس و دنزیل واشنگتن مجریان آن هستند شرکت کنند. تایگر وودز، قهرمان گلف نیز قرار است مجری بخشی از جشن باشد. تلویزیون کابلی اچ بی او ، و رادیوی ملی مراسم را مستقیما پخش میکنند.آن طور که در خبر ها منتشر شده مراسم تحلیف این دوره بی نظیر خواهد بود ، انتخاب اوباما امیدی را در دل میلیون آمریکایی بوجود آورده که گویی قرار است دنیایی دیگر بسازد من هم همانند میلیون ها آمریکایی امیدوارم که اینگونه شود اما حافظه ی قوی من روزگاری را بیاد می آورد که پرزیدنت بوش در اوج محبوبیتش قرار میداشت و امروز در بدترین میزان محبوبیت ، دوران ریاست جمهوریش را به پایان می رساند، فکر می کنم مردم آمریکا در سالهای بعد متوجه خدمات او خواهند شد .در سال های ۱۸۶۱ تا ۶۵ که لینکلن حکومت را در دست داشت این سرزمین وارد جنگ های داخلی شد شکست های پی در پی لینکلن و از بین رفتن سربازها چهره ای تقریبا منفور از لینکلن بوجود آورد بعد از آزاد کردن سیاه ها عده ای دیگر از مردم بر او خشم گرفتند و در نهایت بعد از پایان جنگ توسط یکی از مخالفانش بنام جان بوث ترور شد، اما بعد از مرگش توده ی مردم به خدمات او پی برد و امروز جزو محبوبترین رییس جمهور های این سرزمین بحساب می اید، نباید فراموش کنیم که با تصمیمات بوش دو نظام استبدادی و آدم خوار از بین رفتند ، در این رابطه بارها نظرمو در همین بلاگ ابراز کردم و بیش از این به آن نخواهم پرداخت،اما دیروز اوباما در مصاحبه ای اختصاصی با CNN در مورد جرج بوش چنین گفت: شخصا فکر می کنم که او مرد خوبی است که خانواده اش را دوست دارد و به کشورش عشق می ورزد، در سخنرانی دیگر در رابطه با قدرت دمکراسی آمریکا چنین گفت : این جنبه مرکزی دمکراسی در آمریکا آسان و کاری انجام شده تلقی می شود. اما نیاز است به یاد داشت که در سراسر جهان، میلیاردها انسان «نمی توانند تصور کنند که رهبرانشان قدرت را بدون خونریزی و مجادله رها کنند.» بهر حال امیدوارم که او بتواند در چارچوب تبلیغات انتخاباتیش قدم بردارد، امروز نه تنها مردم آمریکا بلکه مردم دنیا چشم انتظار مدیریت اوست.
۱۳۸۷ دی ۲۹, یکشنبه
نامه اوباما به دخترانش: "لبخندتان قلبم را گرم می کند"
خبرنامه گويا - روز سه شنبه ی آينده، باراک اوباما به عنوان چهل و چهارم‍ين رييس جمهور امريکا سوگند خواهد خورد. به خاطر اين واقعه ی تاريخی، مجله [PARADE] از رييس جمهور منتخب که مردی خانواده دوست است خواست تا آن چه را برای دخترانش می خواهد در نامه ای بنويسد. در اينجا اين نامه را می خوانيد:
ماليا و ساشا ی عزيز،
می دانم که در دو سال گذشته روزهای خوشی را در کمپين تبليغاتی پشت سر گذاشته ايد، به پيک نيک و اجتماعات مردمی رفته ايد، و هر نوع خوراکی ای که شايد من و مادرتان نبايد اجازه می داده ايم خورده ايد. اما می دانم که هميشه هم برای شما و مادرتان آسان نبوده است، و هرچه قدر هم که برای سگ جديدتان هيجان زده هستيد، جبران تمام زمانی که از هم جدا بوده ايم را نخواهد کرد. می دانم که در اين دو سال چيزهای بسياری را از دست داده ام، و امروز می خواهم به شما کمی بيشتر در اين باره بگويم که چرا تصميم گرفتم خانواده مان را راهی اين سفر کنم.
وقتی مرد جوانی بودم، فکر می کردم تمام زندگی درباره ی من است – اين که چطور راهم را در دنيا پيدا خواهم کرد، موفق خواهم شد، و چيزهايی را که می خواهم به دست خواهم آورد. اما پس از آن شما دو نفر با تمام کنجکاويها و شيطنت هايتان پا به دنيای من گذاشتيد. با آن لبخندهايی که هميشه قلبم را گرم و روزم را روشن کرده اند. و ناگهان، تمام نقشه های بزرگی که برای خودم داشتم ديگر چندان مهم نبودند. به زودی دريافتم که بزرگ ترين لذت زندگيم، لذتی بود که در زندگی شما می ديدم. و فهميدم که زندگی ام ارزش چندانی نخواهد داشت مگر اين که بتوانم مطمئن باشم که شما تمام فرصت های خوشحالی و خرسندی را در زندگی تان داشته ايد. دخترانم، در نهايت اين چيزی بود که به خاطرش نامزد رياست جمهوری شدم: به خاطر چيزهايی که برای شما و تمام کودکان اين ملت می خواهم.
می خواهم تمام کودکانمان به مدرسه هايی بروند که توانايی آموزشی آن ها را داشته باشد- مدارسی که آن ها را به چالش بخواهد، به آن ها الهام دهد، و حسی از شگفتی درباره ی دنيای اطرافشان به آن ها تزريق کند. می خواهم شانس اين را داشته باشند که به دانشگاه بروند- حتی اگر پدر و مادرشان ثروتمند نيستند. و می خواهم که شغل های خوبی داشته باشند: شغل هايی که درآمد خوبی دارند و مزايايی مانند بيمه به آن ها می دهند، شغل هايی که به آن ها اين اجازه را می دهند که با کودکانشان وقت بگذرانند و با وقار بازنشسته شوند.
می خواهم مرزهای اکتشافات را گسترش دهيم تا شما بتوانيد تکنولوژی و اختراعات جديدی را ببينيد که زندگی مان را بهتر و سياره مان را پاکيزه تر و امن تر می کنند. و می خواهم مرزهای انسانيت را گسترش دهيم تا به چيزی فراتر از مرزبندی های نژادی، منطقه ای، جنسی و مذهبی برسيم که ما را از شناخت بهتر يکديگر باز می دارد.
گاهی بايد مردان و زنان جوانمان را به جنگ و موقعيت های خطرناک بفرستيم تا از سرزمينمان محافظت کنيم- اما وقتی چنين کاری کرديم، می خواهم مطمئن باشم که تنها به دليل خيلی موجهی بوده است، اين که تلاش کنيم تا اختلاف هايمان با ديگران را با آرامش و صلح حل کنيم، و هر آنچه از دستمان بر می آيد انجام دهيم تا از زنان و مردان ارتش مان محافظت کنيم. می خواهم تمام کودکان بدانند که نعمت هايی که اين امريکايی های شجاع برای آن می جنگند ارزان به دست نيامده است- که امتياز ويژه ی شهروندی اين سرزمين مسئوليت فراوانی با خود به همراه دارد.
اين درسی بود که وقتی هم سن و سال شما بودم مادربزرگتان به من آموخت، سطرهای آغازين بيانيه ی استقلال را برايم خواند و از مردان و زنانی گفت که برای برابری راهپيمايی کردند زيرا باور داشتند که کلماتی که دو قرن پيش در آن بيانيه آمده بايد معنايی داشته باشد.
او به من کمک کرد تا بفهمم که امريکا کشور بزرگی ست نه به خاطر بی عيب بودنش بلکه به اين خاطر که هميشه می تواند بهتر شود- و اين که کامل کردن کار ناتمام بی نقص کردن اجتماع مان به عهده ی تک تک ماست. اين مسئوليتی است که به فرزندانمان منتقل می کنيم، با هر نسل جديد به امريکايی که می خواهيم نزديک تر می شويم.
اميدوارم هر دوی شما اين کار را در دست بگيريد، غلط هايی که می بينيد را درست کنيد و تلاش کنيد فرصت هايی که خود داشته ايد را به ديگران بدهيد. نه فقط به خاطر اين که مجبور هستيد تا چيزی به کشوری برگردانيد که چيزهای فراوانی به خانواده ی ما داده است- هرچند چنين تعهدی داريد. اما به خاطر اين که به خودتان تعهد داريد. زيرا تنها زمانی که خود را به چيزی بزرگتر از خودتان متصل می کنيد، پتانسيل واقعی خود را در می يابيد.
اين چيزهايی ست که برای شما می خواهم- اين که در جهاتی رشد کنيد که هيچ محدوديتی برای روياهايتان وجود ندارد و چيزی نيست که نتوانيد به آن دست پيدا کنيد، اين که زنانی دلسوز و متعهد باشيد که به ساختن چنين دنيايی کمک می کنند. و می خواهم تمام کودکان تمام فرصت هايی که شما برای يادگيری، روياپردازی و رشد کردن در اختيار داشته ايد، داشته باشند. به اين دليل است که خانواده مان را راهی چنين ماجراجويی بزرگی کردم.
به هر دوی شما افتخار می کنم. بيش از آن چه که بدانيد دوستتان دارم. و هر روز به خاطر صبر، وقار، مهربانی و شوخ طبعی تان متشکرم و اين در حاليست که خود را برای شروع زندگی جديدمان در کاخ سفيد آماده می کنيم.
با عشق، پدر
تاریخچه مراسم تحلیف ریاست جمهوری در آمریکا
توماس جفرسون اولین رییس جمهوری بود که چهارم مارس سال ۱۸۰۱ در شهر جدید واشنگتن دی سی، فعالیت رسمی دولت خود را آغاز کرد.
- ۲۰ هزار نفر در مراسم آغاز به کار دولت فرانکلین پیرس در سال ۱۸۵۳ شرکت کردند.
- در مراسم تحلیف لیندون جانسون در سال ۱۹۶۵، حدود ۱.۲ میلیون نفر شرکت کردند. این بزرگترین جمعیتی بود که برای تماشای این مراسم حضور داشتند.
- تا سال ۱۹۳۷، مراسم تحلیف دولت جدید، روز ۴ مارس و پس از آخرین جلسه کنگره برگزار می شد. بیستمین اصلاحیه قانون اساسی این تاریخ را به ۲۰ ژانویه تغییر داد. نمایندگان کنگره و رییس جمهوری پس از این تاریخ در دولت خدمت نخواهند کرد و جایگاه خود را به برگزیدگان مردم خواهند داد.
- بر اساس قانون اساسی آمریکا، رییس جمهوری باید شهروند و زاده ایالات متحده باشد، به سن ۳۵ سالگی رسیده باشد و حداقل ۱۴ سال از عمر خود را در این کشور سپری کرده باشد.
- جرج واشنگتن تنها رییس جمهوری بود که مراسم تحلیف او در دو شهر مختلف یعنی نیویورک، ماه آوریل سال ۱۷۸۹، و فیلادلفیا، در ماه مارس سال ۱۷۹۳ برگزار شد.
- هری ترومن در سال ۱۹۴۹ و دوایت دی آیزنهاور در سال ۱۹۵۳ و جرج بوش در سال ۱۹۸۹ در مراسم تحلیف خود از دو انجیل استفاده کردند.
- در سال ۱۹۳۳، در اولین مراسم آغاز به کار دولت فرانلین روزولت، فرانکلین فراموش کرده بود انجیل بیاورد و از انجیل یک مامور پلیس استفاده شد.
- در سال ۱۸۱۷، به این دلیل که کنگره آمریکا در جنگ سال ۱۸۱۲ با نیروهای انگلیس سوخته و ویران شده بود، مراسم آغاز به کار دولت جیمز مونرو بر روی یک سکوی موقتی بیرون سالن کنگره برگزار شد.
- مراسم تحلیف جیمز پالک در سال ۱۸۴۵ اولین باری بود که با تلگراف گزارش شد.
- در سال ۱۸۵۷، از مراسم تحلیف جیمز بوچانان، برای اولین بار عکسبرداری شد.
- مراسم تحلیف ویلیام مک کینلی در سال ۱۸۹۷ برای اولین بار فیلمبرداری شد.
- در سال ۱۹۲۹ برای اولین بار از مراسم تحلیف هربرت هوور فیلم خبری تهیه شد.
- برای اولین بار در سال ۱۹۹۷ مراسم تحلیف بیل کلینتون به طور زنده از شبکه جهانی اینترنت پخش شد.
- قاضی بلند پایه ویلیام هوارد تفت در کالوین کولیج در سال ۱۹۲۵ و هربرت هوور در سال ۱۹۲۹ تنها روسای جمهور پیشینی بودند که مراسم سوگند را اجرا کردند.
- ویلیام هنری هریسون در سال ۱۸۴۱، اولین رییس جمهوری بود که در میان سخنرانی خود در مراسم تحلیف خود، اظهاراتش را متوقف کرد و مراسم ادای سوگند را به جای آورد.
- جیمی کارتر کت و شلوار ۱۷۵ دلاری را که یک هفته پیش از مراسم تحلیف از آمریکوس در جورجیا خریداری کرده بود، بر تن کرد و سوگند ریاست جمهوری را ادا کرد.
- در سال ۱۹۸۱ رونالد ریگان، ۶۹ ساله، مسن ترین رییس جمهوری بود که در مراسم تحلیف شرکت کرد. پس از او ویلیام هنری ۶۸ ساله در رده دوم قرار دارد.
- تئودور روزولت ۴۲ ساله در ۱۳ سپتامبر سال ۱۹۰۱ و پس از مرگ ویلیام مک کینلی، جوان ترین رییس جمهوری تاریخ آمریکا بود. جان اف کندی در سن ۴۳ سالگی جوان ترین رییس جمهوری بود که در ۲۰ ژانویه سال ۱۹۶۱ به طور رسمی کار دولت خود را آغاز کرد.
- فرانکلین دی روزولت، تنها رییس جمهوری بود که از سالهای ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۵ چهار بار برگزیده شد و در مراسم تحلیف خود شرکت کرد.
- زمانیکه در سال ۱۸۲۹، اندرو جانسون پس ازمراسم ادای سوگند ریاست جمهوری، مردم را برای شرکت در جشن به کاخ سفید دعوت کرد قصد داشت به آنها نشان دهد که این بنا به مردم تعلق دارد. اما کاخ سفید برای همه مردم فضای کافی نداشت و جمعیت آن قدر زیاد بود که بازدید کنندگان با خدمه کاخ سفید برخورد کردند و نوشیدنی ها بر روی فرش ریخت و مردان در حالیکه پوتین های کارگری به پا داشتند روی فرش های نفیس و مبلمان گران قیمت راه می رفتند. یک نماینده کنگره جورجیا به خاطر فشار جمعیت از پنجره متواری شد. جکسون که از مراسم رسمی آن روز خسته شده بود و به تازگی همسر خود را بر اثر سکته قلبی از دست داده بود از فشار جمعیت مشتاق زخمی شد و توسط دوستان نگران به خارج منتقل شد. تا زمانی که خدمتکاران ظرف های بزرگ ویسکی را در چمن های فضای بیرون قرار ندادند، جمعیت حاضر نبود کاخ سفید را ترک کند.
- جرالد آر فورد تنها رییس جمهوری بود که مراسم ادای سوگند را اجرا نکرد. وی در اوت سال ۱۹۷۴ پس از استعفای ریچارد نیکسون که موفق نشد بار دیگر پیروز شود، سوگند ریاست جمهوری را ادا کرد.
-فرانکلین روزولت در سال ۱۹۳۳، سنت حضور در کلیسا پیش از شرکت در مراسم تحلیف را مرسوم کرد. از آن زمان تا کنون همه روسای جمهوری روز برگزاری مراسم آغاز به کار دولت به کلیسا می روند. در این امر که کدام بانوی اول، نخستین همسر رییس جمهوری بود که همراه وی در راه پیمایی شرکت کرد تردید است. برخی منابع گزارش داده اند بانوی اول، تفت، در سال ۱۹۰۹ اولین بود و بعضی بر این باورند بانوی اول، ویلسون، اولین همسر رییس جمهوری بود که به این کار اقدام کرد.
- اندرو جانسون، رییس جمهوری برگزیده و مارتین ون بورن، رییس جمهوری وقت در سال ۱۸۳۷ ، برای اولین بار در مسیر شرکت در مراسم تحلیف، در کالسکه تشریفاتی کنار هم نشستند. جیمز مونرو در سال ۱۸۲۵ و جان کوینسی آدامز در دو کالسکه جداگانه به مراسم رفتند.
- در سال ۱۹۲۱، وارن جی هاردین اولین رییس جمهوری بود که با اتوموبیل به محل برگزاری مراسم تحلیف رفت.
مراسم ادای سوگند رییس جمهوری و معاون اول رییس جمهوری
- از زمان برگزاری اولین مراسم تحلیف، قاضی ارشد دیوان عالی همواره مراسم ادای سوگند ریاست جمهوری را اجرا کرده است.
- فقط قانون اساسی است که مقررات مراسم سوگند ریاست جمهوری را تعیین می کند. بر اساس قانون اساسی، سایر کارمندان دولت، از جمله معاون اول رییس جمهوری باید سوگند بخورند گرچه مفاد آن تشریح نشده است.
- سوگند ریاست جمهوری از این قرار است: من رسما” سوگند یاد می کنم که به وظایف خود در مقام ریاست جمهوری ایالات متحده عمل خواهم کرد و برای محافظت، نگاهبانی و دفاع از قانون اساسی ایالات متحده نهایت تلاش خود را به کار خواهم گرفت. ( ادای « خداوند یاور من باشد» اختیاری است.)
- تا سال ۱۹۸۱ و اجرای مراسم تحلیف رونالد ریگان، این مراسم به طور سنتی در ضلع شرقی برگزار می شد. پس از آن به منظور کاهش هزینه های ساخت و ساز و نیز تسهیل دید جمعیت عظیم شرکت کننده، برگزاری مراسم به ضلع غربی انتقال یافت. تنها در شرایط استثنایی جوی این سنت تغییر خواهد کرد.
سخنرانی های تاریخی در مراسم تحلیف
- اولین سخنرانی مراسم تحلیف در ۳۰ آوریل ۱۷۸۹ در برابر بنای فدرال در نیویورک و در مقابل وال استریت اجرا شد.
- اظهارات ویلیام هنری هریسون در ۴ مارس سال ۱۸۴۱، با ۸۴۴۵ کلمه، طولانی ترین سخنرانی مراسم تحلیف بود. وی یک ماه بعد در اثر ابتلا به ذات الریه در گذشت. گفته می شود او به دلیل قرار گرفتن در معرض سرمای شدید و استخوان سوز در این مراسم به ذات الریه مبتلا شد.
- کلوین کوولیج اولین رییس جمهوری بود که سخنرانی شروع دولت خود را به طور زنده از رادیو پخش کرد. در سال ۱۹۴۹، سخنرانی هری ترومن برای اولین بار از تلویزیون پخش شد.
- جرج واشنگتن در مراسم تحلیف دوره دوم ریاست جمهوری خود در سال ۱۷۹۳، کوتاه ترین سخنرانی این مراسم را که تنها ۱۳۵کلمه بود ایراد کرد.
- در سال ۲۰۰۱ ، مراسم ادای سوگند ریاست جمهوری برای اولین بار قطع شد. در آستانه پیروزی جنجال برانگیز جرج دبلیو بوش به مقام ریاست جمهوری در سال ۲۰۰۰ دو معترض در محوطه ای که افراد دارای بلیط مراسم حضور داشتند، پلاکارد و پرچم های اعتراض آمیز حمل کردند و تا ۲۰ یاردی رییس جمهوری جدید نزدیک شدند.
- رابرت فراست، شاعر آمریکایی ۸۶ ساله برای مراسم تحلیف جان اف کندی شعر ویژه ای سروده بود و به دلیل نور شدید آفتاب قادر به خواندن آن از روی کاغذ نشد. او شعر را از حفظ خواند و به جای رییس جمهوری، آن را به آقای جان فینلی اهدا کرد.
- اندرو جانسون در مراسم تحلیف خود در سال ۱۸۶۵، با آبراهام لینکلن، پس از بهبودی از بیماری تیفوئید، سخنرانی بسیار نارسایی ایراد کرد. یک سناتور آن را بد شگون ترین رویداد تاریخ کشور خواند. این اظهارات توام با خشم در حالی ابراز شد که کشور در بحبوحه یک جنگ داخلی بود.
VOA
اوباماییزم "قسمت دوم"
مدتی قبل مطلبی در رابطه با مهمانسرای بلر ترجمه کردم و توضیح دادم که اینجا مکانی خواهد بود که اوباما قبل از راهیابی به کاخ سفید و در دست گرفتن قدرت چند روزی را در آن سر خواهد،اوباما در یک سفر تشریفاتی در روز شنبه با قطاری که "اوباما اکسپرس" نام گرفته از فیلادلفیا شهری که در قرن 18 میلادی از دست انگلیس ها درآمد و اعلامیه استقلال درآن منتشر شد در میان استقبال شدید مردم عازم واشینگتن شد،.
در سال 1861 پدر بزرگوارم آبراهام لینکلن دقیقا از همین مسیر وارد واشینگتن شده بود، سوم نوامبر 2008 همگان به این نتیجه رسیدند که با انتخاب اوباما رویای آبراهام و مارتین لوتر کینگ به واقعیت تبدیل شده،نکته ی جالب در اینست که اوباما از ایالتی می آید که 150 سال پیش زادگاه آبراهام می بود برای من جای خوشحالیست که اوباما برای خود الگویی اینچنین انتخاب کرده است.
httpvh://www.youtube.com/watch?v=VyqH9BRlXUY
در حال حاضر که مشغول نگارش این پست هستم رییس جمهور منتخب این سرزمین در مهمانخانه بلر ساکن شده تا در 20 جانویه 2009 بطور رسمی قدرت را در دست بگیرد،اما انتخاب او شور و شوق عجیبی را در بین مردم آمریکا بوجود آورده از چند روز قبل جمعیت زیادی وارد شهر واشینگتن شده بطوریکه کمتر هتلی در این شهر هست که اتاق خالی داشته باشد، قرار هست امروز جمعیتی بالغ بر یک میلیون نفر یا بیشتر، در یک کنسرت رایگان در کنار بنای یادبود لینکلن در واشنگتن حضور پیدا کنند، اوباما و همسرش ميشل، در نظر دارند در اين کنسرت که "همه يکی هستيم" نامگذاری شده است، و چهره هائی سرشناس از جمله بيانسه، بونو، بروس اسپرينگستين، استيو واندر،جان بن جاوی، تام هنکس و دنزيل واشنگتن مجريان آن هستند شرکت کنند. تايگر وودز، قهرمان گلف نيز قرار است مجری بخشی از جشن باشد. تلويزيون کابلی اچ بی او ، و راديوی ملی مراسم را مستقيما پخش میکنند.
آن طور که در خبر ها منتشر شده مراسم تحلیف این دوره بی نظیر خواهد بود ، انتخاب اوباما امیدی را در دل میلیون آمریکایی بوجود آورده که گویی قرار است دنیایی دیگر بسازد من هم همانند میلیون ها آمریکایی امیدوارم که اینگونه شود اما حافظه ی قوی من روزگاری را بیاد می آورد که پرزیدنت بوش در اوج محبوبیتش قرار میداشت و امروز در بدترین میزان محبوبیت ، دوران ریاست جمهوریش را به پایان می رساند، فکر می کنم مردم آمریکا در سالهای بعد متوجه خدمات او خواهند شد .
در سال های 1861 تا 65 که لینکلن حکومت را در دست داشت این سرزمین وارد جنگ های داخلی شد شکست های پی در پی لینکلن و از بین رفتن سربازها چهره ای تقریبا منفور از لینکلن بوجود آورد بعد از آزاد کردن سیاه ها عده ای دیگر از مردم بر او خشم گرفتند و در نهایت بعد از پایان جنگ توسط یکی از مخالفانش بنام جان بوث ترور شد، اما بعد از مرگش توده ی مردم به خدمات او پی برد و امروز جزو محبوبترین رییس جمهور های این سرزمین بحساب می اید، نباید فراموش کنیم که با تصمیمات بوش دو نظام استبدادی و آدم خوار از بین رفتند ، در این رابطه بارها نظرمو در همین بلاگ ابراز کردم و بیش از این به آن نخواهم پرداخت،اما دیروز اوباما در مصاحبه ای اختصاصی با CNN در مورد جرج بوش چنین گفت: شخصا فکر می کنم که او مرد خوبی است که خانواده اش را دوست دارد و به کشورش عشق می ورزد، در سخنرانی دیگر در رابطه با قدرت دمکراسی آمریکا چنین گفت : این جنبه مرکزی دمکراسی در آمریکا آسان و کاری انجام شده تلقی می شود. اما نیاز است به یاد داشت که در سراسر جهان، میلیاردها انسان «نمی توانند تصور کنند که رهبرانشان قدرت را بدون خونریزی و مجادله رها کنند.» بهر حال امیدوارم که او بتواند در چارچوب تبلیغات انتخاباتیش قدم بردارد، امروز نه تنها مردم آمریکا بلکه مردم دنیا چشم انتظار مدیریت اوست.
مطالب مرتبط:
اوباماییزم قسمت اول
ایا جرات پرت کردن کفشت به سوی صدام را هم داشتی؟
تابلوی اعلامیه استقلال از John Trumbull
کاخ Blair مهمانسرای کاخ سفید
ناقوس آزادی، طنینی برای آزادی
خانه ی تاریخی آبراهام لینکلن
مطالب را از طریق فید دنبال کنید
۱۳۸۷ دی ۲۶, پنجشنبه
جرج بوش با مردم آمریکا خداحافظی کرد
رادیو فردا:جرج بوش در آستانه پایان دوره ریاست جمهوری ا ش، ساعت هشت شب به وقت واشين گتن ( چهار و نيم بامداد روز جمعه به وقت تهران) در یک سخنرانی با مردم آمریکا خداحافظی کرد.بر پایه گزارشها، پنج روز پیش از تحویل دادن کاخ سفید به باراک اوباما، این آخرین سخنراني رسمی آقای بوش در مقام رييس جمهوري آمريکا محسوب می شود.جورج بوش، رئيس جمهوری امريکا، در سخنرانی توديعی تلويزيونی خود که از کاخ سفيد انجام شد، گفت در دو دوره رياست جمهوری اش به موفقيت هايی دست يافته است.
httpvh://www.youtube.com/watch?v=fbZRh1aR_TM
سخنان پنجشنبه شب آقای بوش آخرين سخنرانی رسمی او در دوران رياست جمهوری اش تلقی می شود. سه شنبه آينده باراک اوباما رسما مقام رياست جمهوری آمريکا را بر عهده خواهد گرفت.آقای بوش در خطاب خود به مردم امريکا اذعان کرد که در دوران مسئوليتش ناگزير از برخی تصميم گيری های به گفته او " خشک و خشن" و بحث انگيز بوده است. اما افزود که در سايه سياست های اوبود که آمريکا توانست بيش از هفت سال پس از سپتامبر ۲۰۰۱ از حملات تروريستی درامان بماند.
httpvh://www.youtube.com/watch?v=WUJEVtswVvU
جورج بوش درمورد آينده آمريکا ابراز خوش بينی کرد و آغاز رياست جمهوری باراک اوباما را، که اولين رئيس جمهوری سياه پوست اين کشور است، "لحظه اميد و افتخار" برای آمريکا خواند.
همچنان معتقدم روزی از تو تقدیر خواهند کرد.
۱۳۸۷ دی ۲۳, دوشنبه
23 دی
انتظار به پایان رسید اولین برف زمستانی بارید و من در خیابان دانه های درشت برف را بر گونه ام حس می کردم ، حس زیبایی که برای چندمین بار تجربش می کردم، دیدن جاده ی سپید از برف، زیبایی طبیعت با سپید پوش کردن زمین باز هم بر من رخ کشاند ، زیبایی که فقط برای چند ساعت دوام داشت و بعد از آن چهره ی زشت خودش را آشکار کرد، یخ و یخبندان، سوز روسپی واره بعد برف، گل و شل ، سرما خوردگی و... می گن باید قدردان داشتن کشوری چهار فصل بود اما برای من دو فصل کافیست که زیادم هست، برای من همان تابستان کافیست.
۱۳۸۷ دی ۲۰, جمعه
معجزه ای دیگر از داریوش
جمعه شب 20 دی آلبوم زیبای داریوش عزیزم بصورت غیر قانونی ریلیز شد و من هم مجبور به دانلود، باز هم با احساسی گناه گونه تن به این حرکت دادم، گذشتن از این آلبوم برایم غیر ممکن بود، البومی زیبا به وسعت داریوش ، در این 5 روز صبح تا شب به گوش دادن این آلبوم پرداختم ، البومی پر از احساس، پر از حرف ، پر از غرور ، پر از درد ، هر چه بیشتر میشنوم ، بیشتر لذت می برم این سی و دومین آلبوم هم همانند سی و یک آلبوم قبلی حرفی برای گفتن داشت و در تاریخ ثبت شد، امیدوام روزی از این خانه ی سرد استبداد رهایی یابم مطمئنا در یکی از روزهای غربت تمام آلبوم های داریوش عزیزم را تهیه خواهم کرد، البوم هایی که بخشی از زندگی من ، حرف من ، فکر من ، لحظه های من ؛ خود من بودن و هستن، دوستشون دارم همانند خالقاشون
۱۳۸۷ دی ۱۳, جمعه
ناقوس آزادی، طنینی برای آزادی
ناقوس تاریخی آزادی در پارک ملی استقلال در فیلادلفیا قرار گرفته ، طنین این ناقوس در 8 جولای 1776 بعد از خواندن اعلامیه استقلال برای عموم به صدا درآمد، وزن این ناقوس 943.5 کیلو و محیط آن 3.7 متر می باشد ، بروی این ناقوس متنی حکاکی شده که می گوید: “Proclaim Liberty Throughout All the Land unto All the Inhabitants Thereof. Leviticus xxv:x.” این ناقوس در سال 1751 سفارش داده شد و در لندن کار قالب گیری آغاز گردید، و در آگوست 1752 وارد فیلادلفیا شد ، اما دچار مشکلاتی بود که مورد استفاده قرار نگرفت ، ناقوس دوم در آپریل 1753 قالب گیری شد ،اما این ناقوس هم دارای نواقصی می بود، سومین ناقوس در جون همان سال به وسیله ی کارخانه ی Pass و Stowe در فیلادلفیا ساخته شد .
و در 7 جون 1753 سومین ناقوس در بالای تالار آزادی نصب و به صدا درآمد، در 1777 در طی انقلاب آمریکا ، سربازان بریتانیا فیلادلفیا را تسخیر کردند و ناقوس را از بالای تالار آزادی برداشتند و به Allentown شهری در پنسیلوانیا برای محافظت منتقل کردند، در سال 1778 دوباره به مکان اصلیش بازگشت ، بعد از آن همه ساله در 4 جولای صدای ناقوس در شهر طنین انداز می شد تا سال 1835 که ترکی در آن ایجاد شد (طبق سنت ، بخاطر مرگ رییس دادگاه John Marshall شروع به نواختن کرد ) ناقوس را به مرکز Liberty Bell منتقل کردند ، در سال 2003 برای تعمیر ناقوس 300 میلیون دلار هزینه کردند و هم اکنون در پارک ملی استقلال قرار گرفته.
مطالبی دیگر در رابطه با آمریکا
۱۳۸۷ دی ۱۲, پنجشنبه
خانه ی تاریخی آبراهام لینکلن
خانه ی تاریخی آبراهام لینکلن، شکارگاهی است در Springfield, Illinois مکانی که آبراهام از سال 1844 تا 1861 در آن زیست ، قبل از اینکه به شانزدهمین رییس جمهوری آمریکا انتخاب شود، این خانه توسط لینکلن و همسرش Mary Todd Lincoln در سال 1844 خریداری شد، خانه ای تنها دارایی لینکلن می بود ، در گوشه ای از خیابان های Eighth and Jackson ، این خانه شامل 12 اتاق در دو طبقه میشد، لینکلن بعد از مدتی به دلیل انتخاب در مجلس نمایندگان در سال 1846 و بعد از آن انتخابات ریاست جمهوری در سال 1860 مجبور به ترک آن خانه شد، بعد از مرگ لینکلن ، خانه و آرامگاه او در 19 دسامبر 1960 به National Historic Landmarks داده شد و بعد از آن در 15 اکتبر 1966 در لیست National Register of Historic Places قرار گرفت ، مدتی بعد خانه و محوطه ی اطرافش در 18 آگوست 1971 در اختیار پارک ملی آمریکا National Park Service قرار داده شد، بطوریکه در سال 2007 فقط پارک ملی وظیفه ی محافظت از این خانه رادر ایاینوی برعهده داشته ، به طور کلی محوطه ی خانه ی لینکلن و ساختمان های اطراف که در محافظت پارک در آمده اند حدود 4.8552هکتار (twelve acres) می باشد،
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)