تاریخچه ای از مجسمه آزادی

مجسمه آزادی که نام اصلی آن «آزادی جهان را روشن می‌کند» است (به انگلیسیLiberty : Enlightening the World به فرانسه: La liberté éclairant le monde)، مجسمه بزرگی است که در سال ۱۸۸۶ (میلادی) توسط فرانسه به ایالات متحده آمریکا هدیه داده شده است.

این مجسمه در جزیره آزادی در بندر نیویورک نصب شده و به صورت نمادی برای خوش‌آمد گویی به مسافرانی که راه دریا به نیویورک می‌آیند درآمده است. این مجسمه که با رویه‌ای از مس پوشش یافته، در سال ۱۸۸۶ به مناسبت یکصدمین سال استقلال امریکا از بریتانیا و به عنوان نمادی از دوستی فرانسه و آمریکا به این کشور اهدا شده است.

طرح مجسمه را فردریک بارتولدی مجسمه‌ساز فرانسوی، و سازه درونی آن را الکساندر ایفل، مهندس فرانسوی برج ایفل، طراحی کرده‌اند. اوژن ویوله لودوک نوع مسی را که برای پوشش مجسمه بکار رفته انتخاب کرده است.

مجسمه به شکل شخصیت زنی است ایستاده در حال گام برداشتن، که دور سرش را هفت اشعه نورانی فراگرفته است. او با دست چپ خود یک لوح سنگی را نگه داشته و با دست راست خود مشعلی فروزان را بالای سر خود نگه داشته است. روی لوح سنگی با شماره‌های رومی نوشته شده JULY IV MDCCLXXVI که نشانگر ۴ ژوئیه ۱۷۷۶ (میلادی) و تاریخ استقلال آمریکا است.

امروزه مجسمه آزادی یکی از نمادهای مشهور کشور آمریکا است. قبل از همگانی شدن سفرهای هوایی، مجسمه آزادی اولین نشانی از آمریکا بود که مسافران کشتی‌ها هنگام نزدیک شدن به سواحل آمریکا مشاهده می‌کردند.

از نظر شمایل ظاهری، طراحی این مجسمه به مجسمه باستانی غول رودس و مجسمه کارلو بوروموئه کشیش ایتالیایی شباهتهایی دارد.‌ این مکان یک میراث جهانی یونسکو در آمریکا میباشد.

منبع: ویکی پدیا

تصورات

در عین حالیکه بسیار دوست دارم از شخصیت خوانندگان مورد علاقه ام بدانم اما به همین نسبت علاقه ای هم ندارم، دوست ندارم با شناخت افراد مورد علاقه ام آن تصویر زیبای موجود در ذهنم که از آهنگ ها و شعرهایشان بوجود آمده و ممکنه با شخصیت و اخلاقشان 180 درجه اختلاف فاز داشته باشه کمرنگ بشه.

September 11 ,2008

7سال گذشت اما انگار همین چند ساعت پیش بود که 3000 نفر انسان ،بی دلیل سوختند و مردند و 2 ساختمان به یادگار مانده از راکفلرها برای همیشه قامتشان به خاک نشست، یادشان گرامی ، یاد هر انسانی که بخاطر ایدئولوژی گری عده ای مرگ را به زور تجربه کردند گرامی باد،قربانیان سپتمبر 11 ، قربانیان سینما رکس، قربانیان 67، قربانیان برده داری،قربانیان متروی لندن، قربانیان قطار اسپانیا، قربانیان قتل های زنجیره ای و ….

عشق دو حرفی

یه شب سرد برفی ،صدای اندوه وار چکچک قطره های بارون از روی شیروونی ، عروسی مرتوض ، امتحان ترم ریاضی، نسخ سیگار و عشق دوحرفی ؛ المانهای اصلی در خلق خاطره ای زیبا، سوزناک، سرد همراه با استرس بود.

جبر زندگی!!!

خدایی که من می پرستم خدای مهربان زیبای بزرگ پر عاطفه ی بخشنده و عاشقی هست.با وجود یک همچین خدایی تعریف دینی خدا برام خیلی عجیب می یاد ، بنظر من زندگی جبر ، زورکیه ، بدون اینکه باهات مشورت بشه و تو قبول کرده باشی بدنیا میای ، رنگ و نژاد و زبان و مملکت و خانوادت مشخص میشه و بدون اینکه بخوای هم می میری و تازه اگه گناه هم کرده باشی عذاب دوزخ در انتظارت خواهد بود ، خب که چی ، نه واقعا که چی !!! باور نمی کنم قصد خدای عاشق مهربان آگاهم از خلقت انسان این بوده باشه ، باور نمی کنم به نظم درآورنده ی کائنات اینگونه سطحی نگرانه پروژه ای را رقم زده باشد .

رمضون

بازم رمضون اومد بازم نونوایی ها شلوغ شد ، بازم سفره ها رنگین شد ، انگار نه انگار که تورم هم به 27 درصد تبدیل شد،بازم شکم ها پرتر شد به حد مرگ، واقعا موندم اینا برا چی روزه می گیرن؟ ترس از خدا؟ ترس از آتیش ؟ از سر وا کنی ؟ برای تظاهر ؟ چند نفر به فکر آدما ی گرسنه می افتند ؟ چند نفر تو این ماه به هم وطن نیازمندشون کمک می کنند ؟ چند نفر؟ آدمای عجیبی هستیم ، فقط تا یکی خلاف اعتقاداتمون صحبت میکنه بلدیم قرمز شیم و رگ گردنمون بیرون بزنه و حکم ارتداد و صادر کنیم، در صورتیکه هیچ وقت اجازه ی فکر کردن و بخودمون نمی دیم ، چرا اینجورییم؟